Dâvet “Bahar”adır Bundan Geri / M. Nuri Bingöl

Bahar aydınlığı düştü,
Yüreklerin pâk yüzüne.
Ilgıt ılgıt esen huzur,
Kalbin ak pak gündüzüne.
Göründü öteden zuhur,
Hakikatin pâk gözüne.

Sil ey “Bahar”!
Gel ey “Bahar!”
Gel ülkemin gündüzüne.

Camit odun hulle giydi;
Ölü tohum, nüve nüve…
O insan ki ademdeydi,
Olmasın mı ayna güne?

Sil ey bahar!
Gel ey bahar!
Gel kalplerin pürüzüne…

Gün senindir,
Ün senindir.
Hep hüzündü biteviye;
Sere serpe, bıcır bıcır…
Nale onun, ün senindir
Ey yüreği körpe bahar!
Gel şu bunak yeryüzüne.