Yara Yürekte Büyür Önce / Mustafa Işık
Annem, mus’af huzuru
evimizin duvarında asılı,
çatlamamış sabır taşıydı
yorgunluk yüklü ayakları,
cennetten elma koparmaya
uzanıverirdi parmakları
her sabah dilinden öperdi
göğe havalanan üveyikleri
bir yara önce yürekte büyür,
derdi annem / her düş
gerçeğin inilmez kuyusu
taş atmaya kıyamazdı
geceydi katilin en büyüğü
elinde alaca günbatımıyla
durmadan gündüzü biçerdi
doğan güneşle her seher
anneme ölüm borçlanırdım
çocuktum, kuş misali
rüzgara, buluta yakın
iki dudak arası zamandı
yaşanmamış bir asır,
akşam, kazan diye evimizde
annemin yüreği kaynardı
gülüşü perdeydi, tülden
uzanırdı her kem göze,
üveyikten daha naifti sesi
yıldızlardan nazenin gözleri
şiir ki ay gibi ışıldar yüzü
muştu, babamın gelişi
beş vakit seccade öpen alın
her bahar dağ ardına yoldu
ah, içimde tarifsiz serinlik,
birer acı sonsuzluk hatıralar
her biri boşluğu dolduran,
hiçbir annenin yüreğinde
ecel kadar kor bitmezdi
bir gün bir hatıra özledim
sustu caddelerde sesler
sormaya varamadı dilim
hangi yolun nere çıktığına
sen yoktun içinde, şehrin
yoktu, annemin duada elleri
her nefes alışına saatler
hep on ikide dururdu
hep yanlışından öperdim
göğün kızaran yanağını
geceleri ağlar bulduğum
her kadını anne bilirdim
gönlüme inceden perde
diye, her gece ben
annemin ayaz ısıtan
gülüşünü asardım
Anneler candır ve herşeyin iyisine layıktırlar…en guzel siirler annelere yazilmali.. yüreğinize sağlık.. çok güzel bir anne şiiri ..