DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Vadideki Ben / Selin Işıl

Derin bir vadinin içindeyim.
Ne yürü yürü bitirebildiğim ne gide gide sonuna gelebildiğim…
Nicedir uyutmuyor beni kabuslar anne…
Bir kuyunun içine düşmüş gibi yüreğim; her yerin kapkara olduğu, tek bir ışığın bile umut olarak süzmediği bir karanlığın içindeyim.
Nicedir tadım yok anne… Hangi girdabın beni sardığından çok, bu girdaptan nasıl çıkarım kaygısıyla yaşar dururum anne!
Etrafım kuşatılmış benim anne!
Soğuk, sessiz, donuk ve maskeli insanların kuşatması altına alınmış ürkek yüreğim.
Hiç bilmediğim oyuncuların arasına düşmüşüm bir kere anne! Hangi sözü söylesem, kendimi nasıl anlatsam…
Benden çoook uzak fıtratların arasında kalmışım bir kere anne!
Yoruldum anne…
Yüzümdeki gülümsemeyi çalanlardan yoruldum,
Haksızken haklı olanlardan yoruldum,
Oyundan düzenden hileden yoruldum anne.
Tertemiz dünyamı kirleten çöp ruhlu kokuşmuşlardan ve onların musallatlarından yoruldum anne…
Aydınlık dünyamı zindana çevirenlerden yoruldum anne…
Bana bir gelene bin adım gitmekten yoruldum anne…
Yüzümdeki hoş gülümsemeyi çalan kitapsızlardan yoruldum anne…
Yaz yaz defterim doldu!
Dilsizlerin arasında boğuldum anne!

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 4 eseri bulunmaktadır.

Yazarın diğer yazıları