Şiir / Ramazan Alkan

Düşüremedim Yüzüme çizgiler,
saçıma aklar düşürdüm.
Yüreğe saplanan tırnaklar düşürdüm
Ardımdan kapkara inatlar düşürdüm
Gönlümde bir senin sevdanı düşüremedim
Yüzümdeki gülümsemeyi yerde buldum.
Ardımdan sürüklenir oldu hayalim ve umudum.
Bir an zonklayan kafamda düşüncemi okudum.
Aklım ve fikrim sendeydi, bir onu düşüremedim.
Gizlediğim resmine baktım, orda değil.
Bir vakit etrafa baktım, yerde değil.
Her yerden silindi artık, bende değil.
Fakat gözlerini gözlerimden düşüremedim.
Uzaksın, bırakıp gitmişsin, ellerinsin artık.
Aramızda mesafeler, gönlünden silersin artık.
Ellerini tutamam, bakmadan gidersin artık,
Rüzgar her şeyi aldı üstümden, bir kokunu düşüremedim.
Güle inleyen bülübülün sesi heybemde değil
Kendime sordum; her tarafı ara, bul, yerlere eğil!
Tüm nağmeleri kaybettim, hiçbiri bende değil.
Kulağımda, bir senin ince sesini düşüremedim