Bırakıp Gitsen de Diyemem Neden / Leyla Yiğit Kaya

Bırakıp gitsen de diyemem neden,
Sensiz de severim, bilemem neden.
Bu sevda yalnızca yaşanır sanma,
Gözlerin gelir aklıma, gel de anma.

Gittiğin şehirler mis kokar olur,
Rüzgar kokunu göndersin, biraz da sen yorul.
Bir buse kondur da gönder, n’olur,
Dudağından yanağıma, bir yaşam dolu.

Göğsümde sarı yazman da solmuş,
Ağlamışım, özlemişim; sanki ne olmuş?
“Senden nicesi var,” demişler; ben saç yolmuş,
Diyemedim bir taneme, bir tane daha yokmuş.

Bülbül güle ötmüş de ölmüş,
Mecnun, “Leyla,” deyince düşmüş.
Bunca yıl beklemiş de çökmüş,
Ben bir tane, bir tanem, yükmüş.

Eder aşık kendine fasık,
Ekseler sesini, deseler nakış.
Sulayınca çoğalan koca bir bakış,
Bir bana bakmaz; ne yapsın bu aşık?