Könlüm / Zaur ilhamoglu

Fələyin köksümə vurduqlarından,
Bir gündə min dəfə yarılan könlüm.
Yenə də sən mənə dönük çıxmadın,
Yenidən köksümə sarılan, könlüm.

Saf oldun hər kəsə inandın belə,
Həm alışdın belə, həm yandın belə.
De, sən nədən həssas yarandın belə,
Adicə bir sözdən qırılan, könlüm?

Nə olar dayanma gəl pərişan tək,
Sən ki çırpınardın dəli tufan tək.
İndi inləyirsən qəmli kaman tək,
Nisgilli kök üstə qurulan, könlum.

Dünənim qəm oldu, bu günüm kədər,
Sabah yaxşı olar, ya bundan betər.
Dincəlmək istərəm yoruldum… Yetər!
Sən də dincəl biraz, yorulan könlüm.