Gök Yüzlü / Yeşim Akın Çeliker

Çıplak gök’yüzünün
Çoçuklarıydık
Biz
Uçurtmamız olmamıştı
Yamalı donumuzda biriktirirdik
Sadeden yana ne varsa

Sevgisiz  kemerlerle daralırken
Yediğimiz şamar
Boyumuzu aşardı
Bilmediğimiz
Hayat denilen şeyden
Küçük bileğimiz masum
Düşürülürdük hep
On kat boyalı bisikletlerimizden

Saçlarımızın çırak örgüsü
Fakirlik bize layık görülmeden
Yolda bulduğumuz
Takvim  bir dünya
Biraz geçmiş
Biraz gelecek birazdan
Umut umut beklerdik
Yeni pabuçlar giymeden
Iki beden büyük eskiler bedenimizde büyürken

Yinede başımız bulutlarda
Çıplak gökyüzünün çoçuklarıydık biz
Anadan doğma kalbimiz deniz
Babadan kalma ruhumuz güneş
Yokluk kavgası dibimizde
Çocukluk kaygısı içimizde
Bayramları beklerdik saklambaç oynarken kendimizle

Yağmur şekerdi
Kar pamuk şeker
Çukulata olmasada olur
Et yemek için
Adak kurbanları gözlerdik
Yinede kursağımız tok
Gözlerimiz yıldızlarda
Çıplak ğöğün rahminde
Ay ay boyanan çocuklardık biz

Saça düşünce
Beyaz anladık
Niye  kafesti yaşamak
Kısa çöp ve uzun
Çöplüğünde
Bizim olamayan düşler pembe
Deniz gezmişlerde yandık
Adaletsiz yargılandık
Ç’alınan çoçukluğumuz yetmezmiş gibi
Urgan sevdiğimiz ağaçta
Yinede başımız mavilerde
Çırılçıplak gökyüzlü çoçuklardık biz

Bir tek kuşları alamadılar
Deniz’im’ize kıydılar…