sev’D’anla / Servan Erdinç

Başkasının ellerinde solarken GÖK’yüzün
K’anıyorum tüm kalbimle sev’D’anla
Bu gece bir b’AŞK’a özlemde çırpındırırken beni hüzün
Akıyorsun cehennem cehennem gönlüme damla damla

Yazın ortasında sana üşümek nedir bilir misin
Papatya gülüşlerin bine böler beni
Saçlarımı anne şefkatiyle okşamalısın
Taşları ağlatıyor gözümün seli

Dudaklarındaki nehirlere susamak değil benimkisi
Mavi gözlerindeki yetim kirpiklerine susuyorum
Kalbim kirpiklerinde papatya olup açmayı arzuluyorken duy bu sesi
Güver’CİNlerin beni çağırmalarında deliriyorum

Çehremden a’KAN özlemin yatağımda bir nehir
Yâr senin pencerelere nefes veren varlığın nerede
Her feryâdım yüreğime intihar olan bir zehir
Yık’ANIYORUM ateşten suyu a’KAN bir derede

Servan ümidi k’ESMEDEN’ birleşememe hayali
Ben bir selâmına hasretim
Sen güzeller güzeli k’ADIN’ın en merhametli hali
Sana vuslat için can V’eriyor nefesim