Sonrası Kül / Filiz Beldüz
//Aynı geceye yummadıysak da gözlerimizi, aynı düşün koynunda uyanmadık mı sevgili..//
yıllanıyor yastığımda kokun
solgun bir gül gibi
dudağımın kıyısına iliştirdiğin yokluğun..
sana çıkmayan bütün sabahları yok sayıp
örtüyorum geceyi gözlerime
titreyen kirpiklerimin nağmesi
kederli düğümler atıyor göz yaşlarıma
buz tutuyor özlemin soğuk nefesi
dilimde uzuyor ayrılıklar
penceremden süzülünce sarhoş bir rüzgâr
çözülüyor gecenin gizemi
bir kıvılcımla tutuşuyor hatıralar
anadan üryan bir sevda benimkisi
nefes nefese bir rüyâdan uyanır gibi
tenim terine susuyor
yıkılıyor
mahremin duvarlarında ar
yâdıma sen düşüyorsun
tenime har!