Şiirim Ol Nefesim Ol Sonra Gidebilirsin / Tülay Demircan Koyuncu

Şiir nefestir, nefessiz yaşam olur muydu ki insanlar yaşamaya davet edilmişti
Suskun kalan kelimeleri yaşama sunmak ve şimdi konuşmak için gözlerine bakmam lazımdı.
sen şiir ol ben kalem olayım, yazayım seni tüm sevdalılar için…
sen benim ol diyemem şiir olman bana yeter be gülüm,
ruhuma armağansın kefenime Gül suyu ol,
mezarıma gelince toprağımın kokusu sana yazacağım şiirlerim olsun.
Sessizce ayrılıyorum senden şiirlerimle seni ölümsüzleştirmek için her okuduğum şiirde seni aramadım ben o şiirlere seni koydum ki sen oldun Leyla belki mecnun!
hep yaşayacak bir şaire şiir oldun,
kim bilir sen bile bilmeden,
sen bana sevdalı oldun.
şiirlerime sevdalandın
kalbime aşık oldun da
Bir cemalime bakamadın.
Nurunu kalbine yerleştirdin de geceyi karalar ile gelin eyledin.
Oysa geceler benim şiirlerimin kalbi olmuşken,
seni bana vermişken,
rüyalarıma seni anlatmadım ki,
Hayallerim, rüyalarımın anahtarıydı
senin kalbinin!
Seni sevmek Azrail’e aşık olmaktı ya,
Azrail’i seven bir ben oldum
Pişmanlık nedir bilmeden.
Şiirim, senin şairin olmayı bana layık gören
Sevdana aşık eyledin beni Ya,
Giderken aklın kalmasın, gözyaşlarım da.
Kalbime attığın şiir tohumlarını sulamam lazım ya,
Akan yaşlarım ondan be gülüm.
Şiirsiz sevdalık olmaz be gecemin beyazı
Pişmanlık mahşere kalır ya
Ben mahşerde Cemal’in için
Helal eylemem hakkımı.
Yanmak olsa da görmek için…
Şiirim elvedam olma bana
El olma
Vedam olma
Sen benim de olma
Mısralarımın kafiyesi ol
Her satırın sonunda
Aşk ile biten bana.