Âhengine Aldanma / Hanifi Yılmaz
-GAZEL-
Zalim gurbet kahrını, yalnız yaşayan bilir
Gönlümün feryadını, âsumana duyursam
Derdimin dermanını, ummana dalan bilir
O siyah gözlerinin, bakışına mecnunum
Leylâ için kendini, çöllere salan bilir
Sevdası olmayanın, paslanmaz mı dünyası
Karanlıklar içinde, dönüp dolaşan bilir
Çok ağlama ey gönül, zehrolur gözyaşların
Siyah güller yetişir, onu koklayan bilir
Hayalimde olsan da, seyretmeye razıyım
Cemalin cihan değer, mehtaba dalan bilir
Aşkına pervaneyim, yanar kolum kanadım
Ateşin dostluğunu, İbrahim olan bilir
İnsaf eyle ne olur, kalbe hüsran dokunur
Yunus gibi ummanda, kırk gün ağlayan bilir
Hicranı yaşayanlar, Yakub’a emsal olmaz
Ağlama odasında, yürek dağlanan bilir
Her gecenin bir sonu, her şafağın vakti var
Vuslat göz kırpar birgün, çilesi dolan bilir
Kam alsan da dünyanın, âhengine aldanma
Bülbülden ses kesilir, gülzarı solan bilir
Âşıklar meydanında, dolaştı nice şair
Yılmaz’da göçer birgün, dünyayı yalan bilir