Vergiyi Artırmak! / Hızır İrfan Önder

Her ekonomik krizde kurtuluşu vergi zammında ve değişik adlarla yeni vergi ihdas etmekte bulmak doğru bir yaklaşım değildir. Bu fakirleşen halkı daha da fakirleştirir; açlık-yoksulluk derekesine iter! Kısacası hiçbir ülke vergi zulmüyle abat olamaz!

Ekonomik krizden çıkmanın tek bir yolu vardır: Yatırım yaparak üretimi artırmak.
Üretim seferberliği başlatmaktır. Bu üretim seferberliğinde tarım ve hayvancılık ihmal edilmemelidir. Ulusal bağımsızlık, güçlü bir mili ekonomiyi gerektirir. Dışa bağımlılığı asgariye indirmek kaçınılmaz kılar. Üretim mallarını ihraç ederek dış ticaret açığını kapatıp dış ticaret fazlası vermektir. Katma değeri yüksek olan malları üretip ihraç etmek milli geliri de artırır. İşsizlik sorunu da bu şekilde çözülmüş olur. Diğer önemli bir nokta da bireysel ve kamusal israfı yok etmek! Gereksiz harcamalardan kaçınmak!… Bu şekilde cari açık-bütçe açığı diye bir şey kalmaz.

Elbette devletler vergilerle yaşar! Ama yanlış ekonomi politikaların ve yanlış iktisadî uygulamaların ya da tercihlerin faturasını hep halk ödememelidir.

Halk, devletin eşeği değildir!
Halk, devletin sağmal ineği de değildir!

Vergileri artırmak ve çeşitlendirmek kurtuluş değil çöküştür! Hem ahlâkî hem iksisadî hem de siyasî çöküşü hızlandırır! Çünkü orta sınıf diye bir şey kalmaz. Demokrasiyi oluşturan, yaşatan ve koruyan orta sınıftır. Orta sınıf yok oldu mu geriye yoksullar ve varsıllar kalır ki bu tehlikeli bir durumdur! Toplumsal adalet olmadığı inancı reel olarak gerçeklemiş olur. Toplumsal çözülmeye ve toplumsal çatışmalara çanak tutar. Toplumsal karmaşa ya da kaos oluşur!…

Vergi zulüm aracı değil tam tersine adaleti sağlama aracıdır. Devleti “baba” olarak niteleyen milletin vicdanı kanatılmamalıdır. Devlete olan güveni sarsılmamalıdır! Yıkılmamalıdır!..

Çağdaş siyaset felsefesinde birey devlet ilişkilerinde temel yaklaşım şudur: “Birey için devlet; devlet için birey feda edilmemelidir!

• Sosyolog – Emekli Felsefe Grubu Öğretmeni