Bir Gün Biz de Gideriz / Mücahit Aydın Aslantaş

Kimse kalmaz, gideriz bir gün bizde gideriz
İyi ve kötü, ne kadar varsa amelimiz
Bize dair bir şey bırakmadan arkamızda
Nefsimizi önümüze sürer de gideriz

Son bir kez dünyalıklara gözümüzü kırpıp
Geldiğimiz gibi gidiyoruz garip garip
Kalan sağlara da kimliğimizi bırakıp
Nüfus kayıtlarımızı siler de gideriz

Dünya nimeti ne akıl bırakır ne idrak
İnsan doymaz asla, doyurur bir avuç toprak
Gözler hep açık, hâlâ ardımıza bakarak
Bir günlük olan dünyayı süzer de gideriz

Kulluk üzere yaratılmıştır tüm kâinat
Sanmayın ki bizde geldik sürmeye saltanat
Biliriz, yetmez yapılan tüm hayır hasenât
Ardımızdan bir Fatiha diler de gideriz

Ölünce vurulur amel defterine mühür
İnsanoğlu ne yaşadıysa onu götürür
Kimi iman üzere ölür kimi de küfür
Nasipse bize şehadet, güler de gideriz

Aldanırsın bu dünyanın gözüne kaşına
Bir gün adımızda yazılır mezar taşına
Bir avuç dost katılır kefenli naaşına
Dört dünyalığın omzuna biner de gideriz

Defterler açılır, neler yazdıysak içine
İtiraz edemez bağlanır dil, dudak, çene
İmren dünyadan bir misafir gibi geçene
Allah’tan geldik, Allah’a döner de gideriz