İki Şiir / Ayxan Hüseynli *

Dua elə…

Bir gün tək qalanda,
bir vərəq götür, bir də ki qələm…
Aç sinəni, bax qəlbinə
gördüklərini başla,
vərəqə köçürməyə.
Gördüklərin həqiqətdir,
həqiqəti təsvir elə.
Bütün qəlblər bir ziynətdir,
zərgərini təsvir elə.
Orda vicdan görəcəksən,
yeri, yurdu bəlli deyil.
Orda insaf görəcəksən,
sağı, solu bəlli deyil.
Mərhəmət, ləyaqət,
mətanət görəcəksən,
Dağılıbdır, hərəsi bir tərəfə,
Vəfa gizlənibdir, deyə
yer tapmırlar özlərinə.
Səni möhkəm üzəcəkdir,
məhəbbətin acizliyi,
saxta hisslər hökmrandır,
bəzəyibdir səadəti.
Yaz bunları o vərəqə,
vərəqə bax, dua elə…

Qalibi Mən, Məğlubu Mən…

Mən yazmışam…
Həqiqəti yalanların arasında incə-incə
Oxumuşam doğruları,
yalnışların arasında bircə-bircə.
Mən bilmişəm…
ədalətdə tərəzinin haqq tərəfin
Mən görmüşəm…
Mən etmişəm…
Niyə axı hər cümlədə “mən” demişəm.
Mənsiz olmaz bu fikirlər?!
Yazırmışlar həqiqəti
yalanların arasında incə-incə,
Oxumuşlar doğruları
yalnışların arasında bircə-bircə.
Bilirmişlər…
ədalətdə tərəzinin haqq tərəfin.
Görürmüşlər…
Edirmişlər…
Demək mənsiz
yazılarmış həqiqətdə,
bilinərmiş ədalətdə.
Onda niyə gərək,
bu qədər məndən demək???
Bəlkə vardır daxilimdə,
Məni məndən sorğulayan.
Müsbət məni, mənfi məndən
ayırd edib vurğulayan.
Qoy savaşsın daxilimdə
mənlər daim,
qalibi mən, məğlubu mən
olum qaim…

*Naxçıvan Müəllimlər İnstitutunun müəllimi,
Doktorant