Kırgınım Hayat Sana / Şerife Teber

Konacak dalım yoktu
Onun için kırıldı kanatlarım
Konuşacak kimsem yoktu
Bu yüzdendir suskunluğum
Ben doğarken savaştım
Bu yüzdendir yaralarım

Sevgiye sevdalandım diye
Nefretler kurşunladı bedenimi
Sustukça yalnızlaştım
Sonra unuttum kahkahalı gülüşlerimi
Sana kavuşmaktı tek dilegim
Gel tut ellerimden kaldır beni kırmadan, kanatmadan

Sessiz, ıssız karanlık gecelerime kurşun sıktılar
Ürkek bakışlı yıldızlar parlardı
Şehrimin yanıp sünen ışıkları
O bılınmez yasaklı dumanlar

Gecenin bir vakti kaçan uykularım
Sen miydin o karanlıklar arasında gezinen
Kaybolmuş umutlarımı arar gibiydin
Ve yine acı ölüm sirenleri
Bak ses geliyor yeşil minareden
Kanatıldı kırıldı yıne yürekler

Dağlar ne de zalim ne de gaddar
Hic duymazlar mı acı cıglıkları
Kabuk bağlamaz mı yaralar
Bu ruh, bu beden seni ararken durmadan
Kavgalarım kadar sessız bu şehir
Yalnızlığım kadar cesaretli