Yeter / Öznur Çelik

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum
Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter
Huzur ellerinin güzelliğidir
Gözlerin karşımda mutluluk denizi
Her sabah soframızda ekmeğimizi Sen bölsen yeter
Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
Sen dolsan yeter
Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm
Bende sabır sende naz
Gündüzünden vazgeçtim düşündüm biraz
Bir yüz görümlüğüm sende olsan yeter
Duymasa da hiç kimse
Şair gönlümü sende karar kıldığını
Ve içimi şerha şerha yarıldığını
Sen bilsen yeter