Şahtık Şahbaz Olduk / Cihangir Boz

“Bir ilkbahar sabahı güneşle uyandın mı hiç. Çılgın gibi koşarak kırlara uzandın mı hiç.”

Bu güzel şarkı, uzun süre yaşayan şarkılardan. Zaten ona ömür veren bahar gibi hayat dolu oluşudur.

Şarkıdaki soruların cevabına gelince, güneşle uyanmak mı? Nerdeeeee!! Kırlara uzanmak mı? Beton beton barhanalardan kır mı kaldı çiçek mi?…

Artık saat-onbir ikiye kadar yatmak moda olmuş. Namaza kalkanlar bile, namazı kılar kılmaz doğru yatağa koşuyor. Korona mı bizi bu hale getirdi? Hayır. Önceden de böyleydik. Virüs de tuzu biberi oldu.

Anlayacağınız şahtık şahbaz olduk.

Hepimiz artık tüketiciyiz. Her eve şu veya bu ad altında, az veya çok bir maaş giriyor. Ağzımızı göğe dikmiş Allah’ tan değil, devletten bekliyoruz. Eh! devlet baba da ne ölün, ne de doyun ince hesabıyla gıdım gıdım damlatıyor.

Her şeyiyle bağımlı olup çıktık.

Güneşle uyanıp, tarlasına-tapanına, atölyesine, dükkanına gidenler çoktaan öldü. Kütüphanelerde artık İŞKUR elemanlarından başka kimseyi göremezsiniz. Onlarda günübirlik rafların tozunu alıyor. Biz de sülalece internet başlarında altın yumurtlayan tavukları arayıp duruyoruz. Kırdan, bahardan bize ne kardeşim?..

Hadin gidiyoruz, ekonomik özgürlük, kısaca insanlık adına hep beraber kaybettik. Köylü soğanını, yumurtasını, vakıf parasıyla alırken, şehirli pazar yerlerinde ucuz gıda kuyruklarında sıra bekliyor. Köşeyi kısa yoldan dönme hevesinde ki akıllılarımız ise iddia ve loto hesaplarıyla beyin geliştiriyorlar.

Kim bilir 2023’te Ay’a gidecek kişiyi seçme çekilişinde talih kuşu benim başıma konar. Dua edin roketimiz Nijerya’dan gelen leyleklere çarpmasın. Ay’dan dönüşü size bidon bidon ayçiçek yağı getiririm. Yeter ki saat on ikide kalktığınızda ilk işiniz dua etmek olsun.

Kars/ Mart 2021