Kopsun Kiyamet / Asalet Salginoğlu

Denizin içindeki bir damlanın hükmü nedir diye sormamalı kimse..
Azımsamamalı, acıyı, ölümü, korkuyu ve kaybetme korkusunu.
Azımsamamalı Kan denizinde boğulup kıyiya vuran çocukların bedenlerini.

Cenazeleri yağmurun yıkamak zorunda kaldığı kimsesizliği.
Vedâsı olmayan ayrılığın çoktan yalınayak yola çıktığınl.
Gelenin de öldüğünü, gidenin de öldüğünü azımsamamak lazım.

Çocuk olamamış çocukları.
Toprağa yakın yalın ayak yalnızları,
Uyur gibi ölüp melek oluverenleri azımsamayın.
Hatta,
Bomba seslerini duymadan kulakları tıkananları,
Görüp de görmezden gelenleri,
Vaktiyle Aksa bizim ilk kıblemiz diyenleri,
Filistin bizim diyenleri,
Gazze deki tüm müslümanlar kardeşimizdir diyenleri de azımsamayın.

Toprağa karışan Filistin’li cenazelerin,
binlerce Musa tohumu olduğunu,
Baktığını görmeyenin, kül ettiğini görmediğini,
Kulun alışma eşiği yok iken Mevla’nın hiçbir şeyi unutmayacağını azımsamayın.

Toprak ins değildir.
Toprak unutmaz.
Toprak üzerindeki haine nefes aldırmaz.
Ölüm ne ki Ubeyde?
Bir Vuslat eşiği.
Ümit ne ki Ubeyde ?
Binlerce Musa’nın hayali..
Cennet ne ki Ubeyde?
Artık melek bahçesi.
Kudüs İslam’ın kırık penceresi
Ummasın olmaz Aksa’nın son nefesi.
Zeytin ağaçları kesilse de CAN bulur.
Kudüs’ü dümdüz etseniz kâfire aşılmaz DAĞ olur.
Ama azımsamayalım ki,
Bu kadar Müminin ahı şehitlere Cennet,
Yaşadığını zannedenlere Cehennem olur.