Şiirler / Sevil Gül Nur
- Şiir
FƏSİLLERİN ÜSYANI
Ürəyində üsyan edər fəsillər,
Payız qışa, yaz payıza qarışar.
Dırnağacan vücudunu don tutar,
İçin yanar, dilim-dilim alışar.
Sarar səni cəhənnəmin istisi,
Atəşini göz yaşın da soyutmaz.
İtirərsən fəsillərin rəngini –
Qurşağını buludundan göy atmaz.
Baxışların dalar uzaq yollara,
Ürəyində quduz həsrət ulayar.
Qəh-qəh çəkib gülər sənə ayrılıq,
Hisslərini barmağına dolayar.
Bircə damla boğar səni özündə,
Bircə dəfə gözün qırpsa göy əgər.
Sızıldayar sığal yeri saçında,
Boynundakı o əl izi göynəyər.
Yanarsan e, iliyəcən yanarsan,
Sümüklərin inildəyər durmadan.
“Soyuqdandır” deyib qatma başını,
Həsrətimdir səni yaxan, ay adam.
2. Şiir
Və birdən boğularsan, xırıldayar nəfəsin,
Dilin söz deyə bilməz, qaşın-gözün əyilər.
Gələr, üzünə durar keçmişin xatirəsi,
Gözündən atdıqların bir-bir gözünə girər.
3.Şiir
ZƏİF DƏRD
Deyəsən, həsrətlərin
Tükənib gücü daha.
Bu fərsiz ayrılıqlar
Satammır yükün baha.
Alıcısı tapılmır
Köhnə sitəmlərin də.
Gözünə işıq gəlir
Gözdən itənlərin də.
Eşqi yoxsul olanlar
Ağrını ucuz alır.
Hicrana tab etdikcə
Sevgidə güc azalır.
Hanı o darıxmaqlar
Keçə yeddi qatından?
Göy başın üstdən qaça,
Yer ayağın altından.
Gücü çatmır adama
Kədərin də, qəmin də.
Dərd içini yeməkdə,
Sənsə öz aləmində.
Bunca zaman xərclədin,
Bunca vaxt heyif oldu.
Mənsiz ölmədin, adam,
Bu dərd nə zəif oldu?!