Seni Seviyorum Hitabının İçsel Yolculuğu / Tuncay Yıldızhan

Dizleri titriyordu
Yokuş yukarıydı hep yollar
Gitmekle bitmiyordu
Belli ki açılmıştı aralar

Gölgesi soluyordu
Dere tepe yarenlik etmekten
Yolluğu bitiyordu
Yolculuk vuslata ermemişken

İstikamet vuslata doğruydu
Levhalar tutuyordu seyrin defterini
Dilin sırtında sürdürüyordu
Bu zahmetli yolun kalan mesafesini

Nihayet buluyordu
Adımların devir daimi
Kapıya varıyordu
Yorgun bir seviyorum seni

Dudaklar karşılıyordu
Aşkın cümlesini
Sefalar getiriyordu
Seviyorum seni