Boz Bulanık Su / Mustafa Işık
Ey boz bulanık suya kanıp
delice akan eski zaman,
nereye gidiyorsun böyle
durup geçmişine bakmadan
Gün ışığıyla uyanan dağ
hayatı doğurur yeniden
kimse kaçamaz yazgısından
Dünya yorgun, derin bir kuyu
sesimi sedasına katan
yüzümü görmüştüm yüzünden
Heybede kimin yalnızlığıdır
yüreğini ince üşüten
en kolay nerede kırıldın,
gün rüyaya uyanmamışken.
“Boz Bulanık Su / Mustafa Işık” için 1 yorum var:
Bir yanıt yazın
Bu Yazarın Diğer Yazıları (Toplam: 53 adet)
Emeğinize teşekkür ederim, nicelerine.