Şairim, Belki / İsmail Aykanat
bir belkiye tutundum sararan sarmaşıklardan
üstüme sıçrayıp durma o bahardan beri
üstüm başım dört elif miktarı ağlıyorum seni
sensizlik ülkülere yaban rüzgârlar taşır
devrildi ülkümüz
suyla kendini tanıdı aşk
özge düşmanın varken
merhamet süvariyse de
hece vitir baraklarıyla zülfikar’ını tanır
yalnızlık bir değirmen sevda öğütür
aklımda sararan ekin sensin
yorgun bir abdal uçuk bir bilgesin
aldanışımda
çokça acılar berkiten, içim
mavi sular hıçkıran bahçelerde
istanbul’u bildim yalnızlığım
ihanet-sevda bir perşembeymiş meğer
gülsedası bir dünya çıdam
hasbahçesinde aşkın
(üçüncü kadir gecesi, pazar)