Yalnızlığın Sonbaharı / Meryem Eser
Bir poyraz savuruyor saçlarımı
Bazen hüzünlü kış mevsimi gibiyim
Soğuk, karanlık ve kuru
Sensiz bu kaçıncı sonbahar
Bazen kanatlanıp uçan kuşum göklerde
İçimi ısıtan gülüşünü anımsarken
Umutla boğuşuyorum her gece,
İçimde çürüyen bedenleri atar gibi akıyor sanki gözyaşım
Daha kaç sonbahar geçmeli ellerini tatmak için sevgili.
Sadece acının rengi var
Gülüşündeki maviyi görmeden
Kanatları kırık martılara uçardık
Saçlarında dolaşsaydı nefesim
Ve nasıl oluyor da
Hiç bilmediğim kokunla uyanıyorum her sabah
Dokunamadığım saçlarının yumuşaklığını hissediyorum tenimde,
Gülüşünde saklı cennetleri barındıran sevgilim
Şimdi soluğun yüreğimdeki sessiz çığlıkların hışırtılı melodisi gibi …
“Yalnızlığın Sonbaharı / Meryem Eser” eseri için 8 yorum:
Bir yanıt yazın
Bu Yazarın Diğer Yazıları (Toplam: 1 adet)
Ozlenene duyulan ozlem harika olmus
Daha kaç mevsim geçmeli ellerini tatmak için sevgili
Bu gerçekten harika bir eser meryem hanım yüreğimde zelzeleler yaşattınız
Çok içten yazmışsınız Hocam tebrik ederim
” şimdi soluğun yüreğimdeki sessiz çığlıkların hışırtılı melodisi gibi ” Ne yaptın kızım sen ya kalp derler buna taşıyamaz böyle ağır yükleri 😉👌
güzel yazmışsınız hisleriniz ayaklanmış yürüyor sanki… Tebrikler
Arkadaşım ne güzel yazmışsın tebrik ederim sende ne cevherler varmış bizi bunlardan mahrum bırakma devamını bekleriz
Şiir kitabınız var mı acaba ? okumak isterim
Hayır yayınlanmış bir şiir kitabım yok. Övgüleri için herkese teşekkür ederim.