DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Yalnızlığın Sonbaharı / Meryem Eser

Bir poyraz savuruyor saçlarımı
Bazen hüzünlü kış mevsimi gibiyim
Soğuk, karanlık ve kuru
Sensiz bu kaçıncı sonbahar

Bazen kanatlanıp uçan kuşum göklerde
İçimi ısıtan gülüşünü anımsarken
Umutla boğuşuyorum her gece,
İçimde çürüyen bedenleri atar gibi akıyor sanki gözyaşım
Daha kaç sonbahar geçmeli ellerini tatmak için sevgili.

Sadece acının rengi var
Gülüşündeki maviyi görmeden
Kanatları kırık martılara uçardık
Saçlarında dolaşsaydı nefesim

Ve nasıl oluyor da
Hiç bilmediğim kokunla uyanıyorum her sabah
Dokunamadığım saçlarının yumuşaklığını hissediyorum tenimde,
Gülüşünde saklı cennetleri barındıran sevgilim
Şimdi soluğun yüreğimdeki sessiz çığlıkların hışırtılı melodisi gibi …

Bu yazıyı paylaş:

Yalnızlığın Sonbaharı / Meryem Eser” eseri için 8 yorum:

  1. Daha kaç mevsim geçmeli ellerini tatmak için sevgili
    Bu gerçekten harika bir eser meryem hanım yüreğimde zelzeleler yaşattınız

  2. ” şimdi soluğun yüreğimdeki sessiz çığlıkların hışırtılı melodisi gibi ” Ne yaptın kızım sen ya kalp derler buna taşıyamaz böyle ağır yükleri 😉👌

  3. Arkadaşım ne güzel yazmışsın tebrik ederim sende ne cevherler varmış bizi bunlardan mahrum bırakma devamını bekleriz

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir