Anne / Hafize Özdemir

Gitme anne
Daha çok küçüğüm
Konuşabilseydim
Haykıracaktım

Dalımı kıracaklar
Minareyi kılıfa saranlar
Bırakma beni
Tut ellerimi

İlk dişim
İlk yürüyüşüm
İlk sözcüğüm
Sana olsun

Uyumak istemiyorum
Uyumak sensizlik
Deliye döndürüyor
Usulca gidişin

Yokluğunu sarıp
Çikolata kağıtlarına
Ellerime verdiler
Çocuktum işte
Avundum

Büyüdüm anne
Sızılarım da büyüdü
Acılarim,özlemlerim de

Bu gün annem ninnisi
Öğretti öğretmenim
Hıçkırıklara boğuluvermişim
Farkında değilmişim
İçime oturmuş gidişin

Biliyorum özlüyorsun sen de
Gözyaşların söyledi
Sus
Kimse duymasın

Tam kavuştum derken
Yeniden yeşillenirken
Savruldum yine
Hoyrat bir bahar rüzgarıyla
Köklerim sökülürcesine

Şimdilerde yoksun yine
Düş kırıkları batıyor yüreğime
Her bir yerime
Bir sirk sihirbazı misali
Yutuyorum gülümseyerek
Annem nerdesin?