Qadın / Leyla Metin

Nədir yanağından axan ey qadın
Sel yuyur üzünü xəbərin yox mu?
Pəncərə önündən baxan ey qadın
Göz yaşını silən əllərin yox mu.

Ağzını aç danış söylə dərdini
Axı kim bilməyib sənin qədrini
Artırıb olmayan dərdi sərini
Dərd deyən danışan dillərin yox mu?

Nazı çəkilməli qadınsan sən də
Gərək ki, gül açsın gözəl çöhrəndə
Qış ötüb ömrünə bahar gələndə
Ətrini alacaq güllərin yox mu?

Ömür yollarını basıb ot,alaq
Çöhrən də solubdur solantək yarpaq
Saçına qar yağıb sanki ağappaq
Başında qapqara tellərin yoxdu.

Ölüm istəyirsən həyatdan bezib
Ümidin yox kimi əlini  üzüb
Keçmişi ötmüşü əzabı əzib
Büküb bastıracaq bir yerin yox mu?

Ey qadın, kədəri qoyma gözünə
Gəl bir aynada bax solmuş üzünə
Ömrünü çürütmə nadan izinə
Özünün özünə dəyərin yox mu?