DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Canfeza / Sergül Vural

Güneş batmış olsa da aydınlıktır yarınlar,
Umut çiçeklerini soldurmadım Canfeza;
Akıl gönül arası bitmedi hiç akınlar,
Sensizlik günlerimi doldurmadım Canfeza.

Yakışmaz sükût sana bırak da ben susayım,
Susmak da kelime mi hep sana susayayım,
Sesinin yankısını dağlarından duyayım,
Değil mi ki bir kere güldürmedim Canfeza.

Mâzim yâdınla süslü budur benim tesellim,
Ömrümün en dârında iyi ki oldun muallim,
Ferman verdi Yaradan Sensin bâd-ı tecellim,
Hâlimin cümlesini bildirmedim Canfeza.

Bıraktım ben nicedir karalar bağlamayı,
Yutkunduğum ukdeyle gönlümü dağlamayı,
Şükür öğrendi artık gözlerim ağlamayı,
Yastığımdan gayrı yaş, sildirmedim Canfeza.

Duymadım mı sanırsın göğü yırtan sesini?
Bilmedim mi sanırsın tıkıldığın kafesi?
Bana senden yakındır yüreğinin nefesi,
Engelin kendinedir, kaldırmadım Canfeza.

Hiç gitmedi, gitmez de omzumdaki hayâlin,
Bak hâlâ avcundayım nedir ki bu melâlin?
Müsaadem kalmadı mı olmak için helâlin?
Aşkla süslü tahtını çaldırmadım Canfeza.

Nice emâren vardı “Bir gün elbet” diyerek,
Geçerdi bal günleri vuslata gün sayarak,
Hani koklayacaktın saçımı tarayarak?
O’ndan gelen umudu öldürmedim Canfeza.

Gitmek için çok erken, “bekle” dedim Canfeza…

 

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 3 eseri bulunmaktadır.

Yazarın diğer yazıları