DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Gelinim! / İnci Geçkil

Küçücük bir kız çocuğuydum!. Annemin dizinin dibinden ayrılmayan ve bir o kadar içine kapanık küçük bir kız çocuğuydum!. Ama anne bak artık ben büyüdüm. Kocaman kız oldum. Ayaklarımın üzerinde dimdik duruyorum!. O küçük kız evi çeviriyor. Dizinin dibinden ayrılmayan kız şimdi sana hizmet ediyor. Seninle dertleşiyor, seninle tartışıyor artık büyüdü kızın gün gelecek kızın yuvadan uçup gelin olacak!. Yine dayanamayıp gözlerinden gözyaşı pınarların dökülecek!.

Annem yapma buradayım diyeceğim sana ama nafile sen çoktan o pınarları dökmüş olacaksın. Kızın beyaz pırıl pırıl parlayan gelinliğini giyip karşına çıktığında işte o zaman diyeceksin ki: “Sen ne ara büyüdün yavrum benim. Kocaman kız olup evleniyorsun artık!.” Bir yanın hüzün diğer yanın mutlu karışık duygular içerisine gireceksin ve bunu etrafına yansıtmamaya çalışacaksın ama beceremiyorsun annem!.
Senin o bakışlarından ben anlıyorum neler hissettiğini ve neler yaşadığını… Her annenin tattığı gibi biz de seninle beraber bu duyguyu tadıyoruz!. Yeni yeni anlıyoruz birbirimizin kıymetini ve şimdi anlıyorum ki insan evden ayrılacağı zaman geride bıraktığı insanların kıymetini! Zor bir durum ama zamanla alışılır bir konu en azından imkansız değil!. Her genç kızın yaşadığı tattığı duyguyu bu gün bende yaşıyorum annem!.

İlk kez ve son defa giyeceğim gelinliğimi giyerken içimin biran da kıpır kıpır olduğunu hissettim ve avuçlarımın içinin terlediğini fark ettim!. Kendimi toparlamam lazım biran önce deyip derin nefes alıp veriyorum!. O anda gözüm aynaya çarptı hafif başımı kaldırıp kendime bakmaya başladım!. Kısa süreliğine de olsa sadece kendimi izledim!. İçimden ‘sen ne ara büyüdün onca derdin arasından ne ara çıkıp ta evliliği düşündün?’ dedim.. Kendi kendime, içimden kendimle konuşa durdum!. O anda babam gözüme çarptı gözleri kan çanağına dönmüş halde beni gördüğü gibi gözlerini kaçırdı benden kafamı çevirip onun yanına gitmeye çalışırken bir baktım ki gitmiş! Ömrümü adadığım adam canım babam evinin prensesi yuvadan uçunca o güzel yüreği buna dayanamadı!

Evin tek kızı!.

Evin prensesi!.

Evin cadısı!.

Evin en küçüğü ve evin tek kızı olarak evin temeliydim. Aslında tüm yük üzerimdeydi!. Herşey benden sorulurdu. Ailemin bu kadar çok etkilenmesinin asıl sebeplerinden biri de buydu!.

Son olarak diyorum ki!.

Annecim ve Babacım artık üzülmeyin ben mutluyum ve ben artık gelinim..

Bu yazıyı paylaş:

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 12 eseri bulunmaktadır.