Su Çatlaması / Ebru Asya

her geçip giden gün için
dolanıp zamanın boynuna
ipini çekti dün sığıntısı

sesimi sıktım haykırmamak için
canı çıkasıya
canı acıyasıya sıktım sesimi
durgun gecenin bulvarında
kimi kimsesi kalmamış
bir sokak başını okşarken ellerim

içim….
ağzına kadar doldurulup
terkedilmiş hüzün torbası
kursağımda idamlık bir sevinç
kucağımda boşluk
son fotoğrafta solgun bir yüz
insansız….
insafsız….

kör bir ışık sahibi yalnızlık
rütbesi sökülmüş anne yanımın
bebe türküleri ağlıyor göğsüm
bir divane sonatı bu, yevmiyesiz

oysa sedef gülüşler dağıtırdım
geçen zamanda yıldızlara
ve aşk olsun sana da
başımın siyah saçı
ne çabuk terkettin
yerini beyazlara

şimdi
çukurlaşmış mor kuytularda
su çatlaması…