Vurulduk İşte / Sevil Kutlu

İçimin kayalarına saklanmışım
Üzerimde gecenin gölgesi
Hep bulutlara takılıp gidiyor aklım
Ağacın teni
Mavi değil buranın denizi

Hiçliğin tam ortası
Ne başı var ne sonu
Dokunup ürperiyorum
Saçlarımdan yakalamış zaman
Hiç kalkmayan bir sis
Vadi bölünebilir ikiye
Yalnızız yaralarımızda bile

Gök vurulmuş
Yıldızlar bir bir kayıp gidiyor
Takıldı kaldı uzaklığımıza
Kalbime gömeceğim geceyi
Öyle bir hüzün ki
Kırıp geçiriyor her şeyi
Hazırım bu kez yakmaya kendimi
Hayat bile yanlış anladı bizi.

Dağlardan kopup
Griye çalıyor sesi bütün renklerin
Kıyıyı dövüyor deniz
Sönük birer yıldız gözlerimiz
Deniz sen kokuyor
Sen deniz…
Aldı beni gidiyor
Bekliyorum kenarında
Canım yeni bir sevda çektiğinde
Boğacağım kendimi
Ah bile demeyeceğim,
Bir vuruşta kıracağım
Gönül kafesimi.

Fısıldıyor biri geçmişten geleceğe
“Bulutları sevdiğin gibi
Keşke sevseydin beni de..”
Bir uçurum yetiyor
Bütün felaketleri başlatmaya
Hiç bulamadığın bir vaha
Ve dönemiyorsun
Bir türlü hayata.

Vurulduk işte vurulduk
Yağmurun damlasından,
Çayın deminden,
Sevdanın sinesinden…