Aziz Şehidim / Sibel Dönmez

Bir yaz günü doğan güneşe battı diyemedin şehidim.

Tenini ısıtan güneşe zamansız veda edip toprağa karıştı bedenin. Yaz ortasıydı, sımsıcaktı hava, gün geleceğin Kış’ına gebeydi sen giderken. Şimdi karlar altındasın, hangi dua teselli bulur bizde, kaç Fatiha teskin eder seni? Üç günlük dünyanın bitişine eremedi ömrün ve sen bu vatanın aziz evladı, hayallerine amansız veda ettin. Biliyorum mekânın cennet, komşun Hz. Muhammed(sav)…Ve biliyorum ki huzura erdi ruhun. Çünkü vatan sana minnettar. Kaç saat, kaç gün geçti senden ayrılığın üstünden ama acın geçmedi geçmeyecek. Bilirim ki

“Bayrakları bayrak yapan üstünde ki kandır

Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatan’dır.”

Bir karış toprağımda gözü olanlar senin millet, vatan, bayrak aşkınla yerle yeksan oldu. Duyuyor musun beni şehidim. Vatan sana minnettar. Kaç yetim kaldı ardında, kaç ana yüreğinde ki kor ile sana özlem duymakta ve kaç gelin yârini toprağa verdi. Vakitsiz ayrılıkların hesapsız kalanlarıyız. Bizim için en uzun geceydi 15 Temmuz. Ve kaç uzun geçecek gecelerin gözü yaşlı esirleriyiz. Dizeler boyu yazmak isterken satırlar boyu susuyorum. Yazılan her hece kalbi acıtan kurşun misali… Ve sen ey bu toprağa düşmüş aziz şehidim, bu satırlar sen yokken dökülüyor bu beyaz sayfaya. Kar taneleri nasıl örtüyorsa senin kabrini, bu siyah harflerde öyle dökülüyor bu sayfaya. Gözyaşlarımızla yoğrulan hüzünlerin yaşandığı şu anda sana ulaşsın tüm dualar. Mazlumun ahtı zalimin zulmünü yendi. Ne çare ki sen gittin, sen yoksun. Adın Çanakkale evladı, Sarıkamış evladı ve daha nice vatan sevdasına toprağa düşmüş kınalı kuzular gibi yazıldı tarihe.

Bismillah nidasıyla çıktığın yolda Elhamdülillah şükrünü ve huzurunu yaşatan aziz şehitlerim.

Ruhunuz Şad Olsun.