Kor Ateş / Ayşe Arslan

Bir acı düşer bir eve
Yalnızlık kaplar gece gibi çehreleri
Bu kadar soğuk muydu ölümün yüzü
Nice analar kalır geride
Nice anılarla nice acılarla
Bıraksalar verirlerdi elbet
Ömürlerinden geri kalanları
Mümkün olsaydı ah mümkün
Ama bırakmadılar bırakmadılar
Tutmak istiyorum her yangında
Çehreleri yıkılan babaların yüreğinden
Evladının bir gidişine bin ölen
Bin ah ile kor ateşe dönen annelerin yüreğinden
Zalimin zulmü artsın ki
Arş inlesin mazlumun ahıyla artık
Tükendik çünkü artık
Tükendik insanlığımızdan
Ruhumuzla kalbimizle hislerimizle tükendik