DergiZan

Yazı ve Sanat Ülkesi

Mitosalar / Muzaffer Özdoğan

,,, yabancı bir kadını öpercesine,
her neyse unutulur deyip bir zaman,
peki ya umutsuzluk
umutsuzluk,

aç bir zenci çocuk telaşında
Ekmek ve su sıralarında
söz ve ses
yabancısıyım insanların
ah etten yorgun ağırdır yükü kemiklerimin,
yoğrulmuş
ama mayalanmamış varoluşun goncası,
insanlar
Ve sentorlar değil
Yarı insan
hani atsan yarısı dah insandır şu tükenenlerin,
bir kanlı tarihi anlatacak mitosalar
kan ve pastoral
biri kırmızı
birini nerden kessen iyi niyet akacak
iyi niyet kazanacak

ah pandora savaşlar aşar güzelliği
irrasyonel her ne varsa iyi niyetten öte
külden doğmasa da yeniden insan olan
nice çocukları devrimler Ve Umutlar yeşertecek
ve İyi niyet kazanacak
gittikçe beyinler de büyüyen sancı
acının sesi de var söylemiştim
ekmeği güne banıp
Bütün kırılganlıklarımızla sümürgelerden gelmişiz,
eteklerinden bahar dökülsün temira
annemden bilirim doğum sancılarını
gem vurulmaz karanlığa
güneşi alnında taşıyan çocuklara sor
Ve mitosalar tavşan bekçileri
yeryüzünü keşfederken iyi niyet
mitosalar ancak tavşanları korkutacak
İnsanları devrimler yüceltecek
çocuklar
Ve umut
yeniden Yeniden kazanacatır güneşli günleri.

 

Bu yazıyı paylaş:

One thought on “Mitosalar / Muzaffer Özdoğan

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu yazarın toplam 1 eseri bulunmaktadır.