Şairler Yalnız ve Yorgun Ölür / Faruk Habiboğlu
Şairler yalnız ve yorgun ölür
Tümce bu
Pendik’te bir balkon
Her üç dakikada bir geçen uçağın
Gölgesi duvara vuruyor
Martılar mütemadiyen aç
Bugün sınbaharın son ayından bir gün
Tütünün sabrı var parmaklarımda
Ben en çok parmaklarını özlüyorum
Niye kekremsi ağzımın tadı
Niye benden o kadar uzaktasın
Niye böyle olduk ki biz
Kim bunlar
Bu bebek tecavüzcüsü kim
Kim bu kadına kalkan eli kırılası
Bu kedilerin gözlerini oyanlar
Niye bu kadar kirlendi ruhumuz
Ben üzülüyorum
Şairler yalnız
Her pazar ailece kahvaltı
Etiyopya’da hiç pazar günü yok
Tabağındaki yemeği bitirmiyor çocuk
Tabakta yemek yok
Tabak da yok
Oysa Etiler’de bir genç keyfin nirvanasında
Oysa Allah hepimizi görüyor
Şairler yorgun
Tıkış tıkış dolmuşta nereye gidiyorsunuz
Cehenneme inanmayana da cehennem var
Hem Allah hepimizin Allah’ı
Deist ol istersen feminist
Zaten her biribimizin bir isti var
Benimki İstanbul
Oysa çocuklara sadaka vermemek gerek
Çocukları sevmek gerek
Ey merhamet
Ne vakit gittin sen
Ölür tabi
Şairler ölür
Bu ne yaman bir toplumsal çelişki
Felsefe iyi midir
Şiir daha iyidir
Özgürlüğü beklersen zincirler gelir
Bana ne
Bize ne
Size ne
Kime ne
Diyor şimdi bu toplum
Önce insan olmak gerekir
Marmara tuhaf deniz
Benzemiyor Ege’ye
Her yanı kapalı
Hadi bir şiir oku Kızkulesi
Çünkü
Şairler yalnız ve yorgun ölür
Allah’a şükür.
2018 Pendik