Dua / Fadıl Karlıdağ

Akşamdan kalma avuçlarımdaki kor ateş
Yüzümün görünmeyen yanı esmer bir lâmelif
Bir nehrin peşi sıra koştum da koştum
Ebabillerden iz kalmış anlaşılan
Ellerim ceplerimde resmedildiğim soluk tablolar
Hüznün kapısını araladı ardına kadar

Geceye mihnet eylememiş acılar biriktirdim
Gözyaşlarıma sığındılar istemsiz
Yıldızlar yıldızlar kadar uzaktı biri birine
Küskün geceye küskün biri ötekine
Serde şairlik ellerimde hamurluğunu yitirmiş bir avuç çamur
Yoğurdum biteviye şekle gelmez hayaller
Ve Tanrı esirgemez yardımını bu saatler

Ey bağışlaması bol olan
Listeye alsan da bildiğim bilmediğim cümle günahımı
Bazen çarpsan bölsen bazen
Toplayıp çıkarıversen bazen
Dört mevsimde matematiksel düzlemde
Muhtacım lütfuna müştakım affına

Yarım yamalak dualar getirdim sana Tanrım
Demini tutmamış gözyaşları utangaç tebessümler
Yüzüm tutmaz istemeye bir şey Senden
Şah damarımdan daha yakınken bana