Şark’ın İnsanı / Halis Solmaz

Tabiatı serttir, deli akar kanı.
Duyguludur da dokunsan ağlar her yanı.
Yaşlısı, genci, kızı, kızanı.
Hürmette yarışır Şark’ın insanı.

Kalbinde arasan yoktur sevgiden başka.
Bir tebessüm bile onu düşürür aşka.
Duruşu, gülüşü, sevgisi bir bambaşka.
Saygıda kusursuz Şark’ın insanı.

Dicle Fırat arasıdır yurdu.
Bir başkadır çiçeği, böceği, kurdu.
Selahattin Eyyübi’nin ana yurdu.
Tarihi şanlıdır Şark’ın insanı.

Barış ve kardeşliktir bütün emeli.
Değdirtmez toprağına namertin eli.
Örfüne, adetine bağlıdır belli.
Yiğitlikte yarışır şarkın insanı.

Misk ü amber kokar Şark’ın toprağı.
Yolları korkusuz, düz yoktur sapağı.
Rengârenk yaylası, ovasında otağı.
Doğasına bağlıdır Şark’ın insanı.

Düşküne yar, zalime acımasız şahtır.
Komşusu aç iken kendisi bedbahttır.
Merhametini yazsam binlerce satır.
Vefada yarışır Şark’ın insanı.

Çok acı çekmiş o kadim topraklar.
Şühedaları çoktur koynunda saklar.
Namusludur, şereflidir, o pir ü paklar.
Acıyla yoğrulmuş Şark’ın insanı.

Halis selam söyler Çanakkale den Şark’a.
Solmasın tek bir gülü, dileği yoktur başka.
Garbı, cenubu, şimali da ortaktır bu aşka.
Hasretle geçer günleri Şark’ın insanı.