İki Şiir / Şevket Sulhan
AZİZİM UYKUDA MISIN?
Kelebekler larvadan çıkalı epey oldu
Hayata bir adım
Bir adım kaldığını umursamadan
Sanma börtü böcek bir hezeyan içinde
Hedef şaşmaz bir cümbüş
Kuş merhaba deniz merhaba…
Dağ taş merhaba dilinde
Azizim uykuda mısın?
Ağustos ayının bu saatinde
Bir hayli zamandır arafta bekliyor
Sana dönüşlerim
Çok şey var söylenmesi gereken
Gayret etmek nafile dilim dönmüyor hayret
Akdamar ıssızlığı miras, can buldu
Tekerlemeleri dönüyor Vangölü’nün
Azizim uykuda mısın?
Pencereni aç bak
Martılar geçiyor
Diğer kuşlara benzemez
Başkasına benzemediğin gibi
Kartal bakışlım hedef şaşmazdın
Nedir seni uykuya bağımlı kılan
Kalk ne olur
Yüreğimin küllerini topla
Başka baharlara savur
TUTUNUR
yaprak tutunur ağaca
gece gündüze
sevda aşka
insan hayata
bir dayanak bulma umudu
ne çok şey sürükler ardından
çocuk düşlere sarılır
erkek kadına
kadın velede
ses heceye
hece cümleye
cümle büyür metne dönüşür
Ay tutulur, yollara düşer
uydu olmaya hep didinir, durur
ağaç toprağa kök salar
yol alır, can suyu yolcusu
sarmaşık bile düz tırmanır duvara
yalnızlığına bir çıkış arar
tutunan her şey bir dönüşüm yaşar
tırtıl kelebeğe
buz suya
güz kışa
insan toprağa
ve lakin insan hürmetine kainat
tutunur, dönüşür dönüşür de tutunur