Ey Sevgili / Sakine Ay Güldaş
Ey sevgili, ey sevdamı pul eden bezirgân,
Hatırandır gönlümü avutan zaman zaman.
Ben bî-çâre Leylayım düşmüşüm çöllerine,
Sen zehirli zakkumlar bıraktın ellerime.
Ey sevgili, ey hakikat bildiğim koca yalan,
Nasıl kıvrandım durdum şahittir tüm âsuman.
Bir bakışın kâfiydi razıydım kaderime,
Olmadı, varamadım gönlünün mahfiline.
Ey sevgili, ey beni sevdasıyla sınayan,
Yusuf’a aşkı için Züleyha’yı kınayan,
Bilemedin onca yıl bülbül ne dedi güle,
Aslı, Kerem ve Şirin nedendir düştü dile.
Ey sevgili, ey kalbi nisyanda mâhir olan,
Vuslatı inci mercan; intizarı kor olan,
Mevsim seni soruyor yemyeşil bahçelere.
Yokluğunda kim bilir nereye düşer cemre.
Ey sevgili, ey ıstırap tahtımda hân olan,
Bekle, gör hakkımızda neler yazar Yaradan!
İmtihan bu ya, balığın gönlü düşer çöle,
Pazarda satılırken, efendi olur köle.
Ey sevgili, ey yollarımı kavuşturan sâreban,
Menzilin neresidir, olmuşsun yola revan?
Gittin kaçarcasına, bakmadın hiç geriye,
Bir vedayı çok gördün bu yaşayan ölüye!
Ey sevgili, ey rengine kandığım erguvan,
Ey her sözü, her tavrı bir güzeli kandıran!
Söyle bir gün yeniden sever miyim sen söyle!
Seni ben kadar seven gelir mi yeryüzüne?!
10/04/2020