Yar Perçemi / Serkan Sayan
İnsanın kıyıları ve kuyuları
Zamanın bilinmez karanlıklarında başlar sancıları
Aklıyla kaynar insan
Kalbiyle demlenir
Günü güneş
Akşamı yıldızlar parlatır
Çay ehlinin elinden derman, sancıyan zihne
Ve gece yeni güne gebe olsun diye söner milyonlarca yıldız
Ve gün doğar gecenin rahminden
Emekledikçe gökyüzünün bebeği
Gölgeler karanlıklaşır ayak ucumda
Kızıl yapraklı ağaçlara düşer yağmur damlaları ışık olur, renk olur
Suları çekilmiş deniz gibi gönlüm
Ömür dediğin ” var, yok” bir iki hece
Ölümsüzdür ecel
Pusu kurar yar perçeminde
İçimde yapayalnızım yine
Gecenin okunmayan harfleriyle işledim adını gökyüzüne
Yaşamak deli işi
Ah bu rüyalar olmasa
Yaşamak sürgün olur buluşmak umudu olmasa