Sükût / Serkan Sayan

Dudak büken düşler bırakır zaman
Kırgın kırgın baka kalır yetim gülüş
Göçe mecbur kalır kırık pencerede bakış
Sözcükler biter kilitli kalır dil
İçimdeki sokaklar yabancı bana, yorgun
Kalbimin güzel kokan çiçeği
Bir muhacir kederiyle bekler yol
Sükût efkârlı bir söz hâlden anlayana
Kantara vurunca anlar vicdan
Söz ağır olur, kaybolur gün
Şimdi beni arıyorum su damlasında
Göçe mecbur kalır kırık pencerede bakış
Meczup şiirler dökülür yine
Bir muhacir kederiyle bekler yol