Bir Rüyadan Sûveyda’ya / Muhsin Gümüş

Bu satırları sana bir rüyada yazıyorum.
Bilindik renklerin solduğu, hatıraların silindiği yarı karanlık, vakitsiz bir mekanda….

Ben senin metruk yurdunum Sûveyda.
Bil de öyle git gurbete.
Mahzun olma!
Öğren!
Açlığı, tokluğu, varlığı, yokluğu,
İhanette sadakatin güzelliğini.
Sevilmek nasip. Becerebilirsen sevmeyi,
Gözlerini boyayan renklerin büyüsüne kapılarak yaşadığın geçici hazza karşılık, ayağın boşluğa düştüğünde yüreğikoyun yere kapaklandığın vakit zihnine çöreklenen gam yüklü bulutların altında ıslanmanın ne demek olduğunu yaşayarak öğren bir zemheri ayazında.
…
Yapayalnız gecelerin karanlık köşelerinde kalbine doğacak ışık benim Süveyda. Yüzünü bana dön ki gölgen ardında kalsın.
Güneş battığında yoluna doğacak Ay benim.
Öldüğünde gömüleceğim gönül benim.
Bağrına vurulan hiçbir kazma darbesine ah etmeyen, her halinle seni bağrına basacak toprak benim.
Sen göremezsin. Lakin mezarına yağacak yağmuru biriktiren gözler benim gözlerim.

Ah Sûveyda!

Anlamak zor. Anlatmak imkânsız.
Yorma kendini. Duy sadece.
Anan/baban, eşin/dostun benim.
Vefa benim, vefâsızlık benim.
Mutluluğun da mutsuzluğun da benim.

Nerede olursan ol!
Son aldığın nefes, son içtiğin su, son gördüğün gölge benim, Azrail’den evvel.
Senin fark etmediğin kalbin, isyan ettiğin zihnin,
Anlayamadığın sır benim.

Ben senin yurdunum Sûveyda.
Ben senin vicdanın,
Ben senin öfken,
Ben senin suskunluğun,
Doğru/yanlış düşüncen,
Yanılgın, isabetin, hataların, nefsin benim.

Bak ellerime!
Hatırladın mı bu kenarı nasırlaşmış parmakları?
Hâlâ saçlarının kokusu saklı.
Gözlerime bak!
Hâlâ Dolunay gizli onların ardında.
Ne vakit yağar, gönlün semaları yeniden açılır, Ay suya yansır,
O vakit beni göreceksin baktığın aynalarda.
…
Sen mi?
Sen benim elimin ermediği, ayaklarımın çekmediği, özlemini dile getiremediğim memleketim,
Beklediğim muştusun ötelerden.
Haydi, git Sûveyda.
Beni biraz sana bırak.
…

Nisan 2018