Siyah / Süheyla Coşkun Taş
Koca bir ömrün yorgunluğu yüreklerde siyah iz
tahammülleri kalmamış suskun kalabalıkların
hayata meydan okuyan ıssız kentleri kayboluyor,
uçsuz bucaksız bir yol kasvetli gönüllerin seferinde.
Yeniden varoluşların burcunda düşsel sabahlarımız
ruhlar topyekun bilet kesmiş mermer istasyonlarda
beyhude kanatlarını çırpıyor güvercin yavruları,
güz çiçeklerinin yapraklarında saklı zamansızlığımız.
Gurbet mektupları kayboluyor bilinmez diyarlarda
çocuklar, sokak oyunlarından renkli rüyalara koşuyor
yarım kalmış her hikaye duvar aralarında sersefil
oysa bir umudu olmalıydı insanın dillendiremediği.
Aydınlık elini eteğini çekmiş karanlıktan kollarını
zihinlerde yalpalayan bir tükenişte benlikler,
göz kapaklarıma yağıyor yaralı kırlangıç duaları
bin yıllık masallara kalmamış zerre inancımız.