Kadın / Gülcihan Sinem Öztürk

Kadim bir bilme sanatçısı ve sorun çözmede ustadır kadın, yolu kaybettiğinizde yanı başınızdaki pusuladır. Hayat anlamsız geldiğinde anne diye arayabildiğiniz, içinize sızı düştüğünde ilk onu dillendirdiğiniz kişidir…

Herkes uyurken uyanık olan, vakti gelmemişken heyecan duyup telaşlanandır. Misafiri olduysanız en güzel sofrayı kuran, evladıysanız ömrünü size adayandır kadın; herkesi anlayan fakat anlaşılmaktan yana çoğu zaman yarıda kalandır. “Bunu ben başardım” dediği zaman susturulmaya çalışılan, birazcık kabuğunu kırsa içine kapatılandır… “Kadın öğrenirse eğer çocuğu da bilir” diye en çok korkulandır.

Yaşanan tüm olumsuzluklara, tüm zorluklara rağmen güneşten önce uyanarak yeniden doğar kadın, önceki günlerde yaşadığı stresi unutarak aynada tekrar kendisine gülümser ve her gün yeni bir insan olarak kendisinden doğar kadın. Tıkır tıkır topuk sesleriyle koşturduğu tüm yollarda başarılı olmayı arzu eder; yanına ev işlerini, çocuk bakımını, pişireceği yemeği, günlük alışverişi, komşularla içtiği kahveyi, akrabaların dertlendiği her şeyi alır ve bunları taşımaya, bunların üstesinden gelmeye çalışırken tüm sorumluluğun adeta altında kalır… Şikâyet etmez, “aman canım ne olacak sanki? Düzelir elbet” deyip geçer, yine gülümseyerek yoluna devam eder.

Bitip tükenmez emeği sevdiklerinin yolunda sarf edip, merhamet ve sevgiyi herkese, her şeye gösterip, doğayı, hayatı, insanlarla uyumlu halde dengeleyip, kendi hayatının içinde kendini kaybedip yaşamaya çalışan canlıdır kadın…

Emeğinin karşılığı verilirken hesabı sorulan, çoğu zaman işi başından aşırılarak belki de en fazla yorulandır…

Kadın iyi ki vardır, insan nesli var oldukça hep baş tacı ve var olacaktır ve kadın olmak her şeye rağmen yaşanılasıdır.