Vaveylam / Kıymet Kars

Sen gülerken içimde hasretin yosun tutardı
Bitkisel hayatımın parçasıydın vavaylam.
Birgun köşe başında görmüştüm
Elinde bir dolu kağıt
Annene söyleyemediğini deyip hıçkırıyordun yıllarına.
Yanına gelip soramiyordum Vaveylam
Çaresizdim tekatsizdim.
Bir bardak su verip taş olasım vardı oracıkta.
Onu uzaktan seyredip yeminler veriyordum.
Hayatimin tellerine ve kırk gün kırk gece hayalimle
Şu sözcüklere dokunuyordum, engebeli yollarıma;
Benim sevdamın tövbesi yok vaveylam
Karasından elasına yanıp kavrulan
Her mevsim binlerce kez gazellerle savrulan
Beklemesinide özlemesinide hakkıyla bilen
Her defasında baharla tekrar, tekrar yeşeren sevdam
Ah vaveylam
Devam edip oracıkta ölesim vardı
İmkansızım alın yazım vaveylam
Benim sevdamın tövbesi yok
Arşa çıkıp hiç inmeyenlerden
Sözüm ki ona deyip nispet etmeyenlerden
Benim sevdam ki tövbesi yok
İki şehri yikarcasina keskin
Bir çift söze kanarcasına seçkin
Gidemeyecek kadar yorgun sürgün sevdam
Vaveylam.
Kapanan kapılarda bezmeden süzmeden
Pes bile demeden vurgun sevdam.
Benim sevdam ki bir selamını beklerken bile
İçini çekerek ya nasip deyip
Bin dolu tasta zehri şerbeti bir dikişte içip,
Niyetini hiç bozmadan şükre sayanlardan
Ah kör kara kuru sevdam
Arkasından hunharca gaddarca kurşuna dizilen sevdam
Benim sevdamın tövbesi yok
Ezeli ahiri yüreğinde sıla bilip ya nasip
Ya nasip diyerek zikri şükür edasıyla savuran
Vaktine tezeli ezeli ahiri kör kara sevdam
Vaveylam ;
İç çekişlerini sanadır sana
Yeminlerimi diyemem diyemem
Sen bin dolu hasret kokarsın yüreğimin en ücra köşesinde.