Bir Düşün Kıyısında / Havva Nur Akıncı

Seninle yaşamak istediğim bir dünya vardı…
Adı konmamış bir ülke gibi; haritalarda yeri yoktu ama içimde, yıllarca süren bir bahar kadar gerçekti.
Tam olarak neye benzediğini bilmek zordu; sanki bir düşle uyanıklık arası, sesini duymadan da duyabildiğim o yarı saydam anlara benziyordu.

Bazen, bir düşün kenarında gezinirken ayaklarım, adını bilmediğim bir kıyıya varırdı. Orada her şey tam gibiydi; bir eksiklik varsa da adı konmamıştı.

Sonra hiçbir şey olmadı.
Zaman geçtikçe, o dünyaya giden yolların üzerini rüzgâr örttü; taşlar yer değiştirdi, ağaçlar hafızasını kaybetti.
Olan şeylerin adına hâlâ cümle kuramıyorum. Kelimeler büyüyor içimde; hiçbiri yerini bilmiyor. Hepsi biraz eksik, hepsi biraz geç.

Bilirsin, acı şeylerin anlatılmamakta bir ısrarı vardır.
Yine de bazı günler, perde aralığından sızan ışıkta sana benzeyen bir sessizlik olur…
O sessizlik, içimde bir şeyleri hatırlatır:
Varlığından emin olunamayan bir hayalin, yokluğuna alıştırdığı şeyleri…