Mezopotamya Toprakları Gibiyim / Havva Nur Akıncı
Mezopotamya toprakları gibiyim; her zerremde zamanın izlerini taşıyan, acının ve sevincin sessiz anıları var. Üzerimden geçen medeniyetler, ruhumda derin yarıklar açmış; her yara, yeni bir hayatın tohumlarını sakladığı gibi her yeni başlangıçta bir vedanın acısını gizlemiş. Nehirlerim, içimde akan hatıraların sessiz taşıyıcısı; yorulmuş ama asla durmamış. Geçmişin gölgesinde büyümüşüm, içimde hem yaşamın izleri var hem de kaybolanların sessiz çığlıkları. Her adımımda bir tarih, her nefesimde bir hüzün saklı. Varoluşum, acıdan doğan bir bilgelikle harmanlanmış, içimdeki boşluğu her gün yeniden hissediyorum. Dedim ya Mezopotamya toprakları gibiyim, her bir kırışıklığım geçmişin ağırlığını taşıyor. Her yeni günle yeniden doğsam da, içimde kaybolanların hüznü hep var. |