Gece ve Efkâr / Yasemin Eser Dayıoğlu

Kelimeleri ağırlaştırılmış, harfleri müebbet yemiş bir muharririm;
Her harfi tetikte kelimelerimin, hecesi isyan!..
Cümleleri arapsaçına dönmüş bir musahhihim;
Mânâ eline yüzüne bulaşmış, noktası gelmeyen virgüllere mahkûm…
Bağlaçları düğüm düğüm mısralarda dolaşıyor ellerim
Ama bu defa ellerim mûnis…
Dokundukça rayihâsını yayan bir yâsemen edâsıyla bakıyorum kâğıda;
Her harf bir ilmek, dört ilmek bir satır..
Gece, fecre sancılanıyor; ben, naif yüreğine şiirler besteliyorum..
Uykuları firar etmiş bir gecenin koynunda, usul usul adımlıyorum derûnumun sokaklarını, ayağım yalın…
Nazım’ın sermestliği ser’imde lâkin
Mensur cümlelerle ahbâbım…
Bir masal kitabının sayfaları arasında bitmek bilmeyen bir kaybolma isteği
Mil çekiyorum gözlerime yâr sürmelerinden….
Şafak söküyor, birden;
Edebiyattan yoksun cümlelerimi
Edebe uydurarak sıralıyorum, sır niyetine….
Sayfalarda birikiyor gece ve efkâr…