“Əlim üzülür” / Bənövşə Mahmudqızı

Əlim üzülür,
Üz gülür,
Beyin düşünür.
Amma…
Əlim üzülür səndən.
Nə qədər ki, uzaqsan,
Nə qədər ki, buzsan
İnan ki, uduzacaqsan.
Özləyən demirəm,
Səni gözləyən biri var
Yeriməyi bilməyən
Bir körpə kimiyəm.
Bəlkə də sən də.
Bir ilk edək,
Sən mənim əlimi,
Mən sənin əlini
tutum.
Gözlərimi yumum,
Yeriməyi öyrənək.
Yəni sevməyi,
Sevməyi öyrənək.
Beyin düşünür…
Üzüm də gülür..
Amma…
Əlim səndən üzülür…
Nə qədər ki, uzaqsan,
Nə qədər ki, buzsan
İnan ki uduzacaqsan.