Gün, Bir Eylül Vakti / BukreNur Yılmaz

İklim epeyce yorgun
yine dökülüyor hüzün
benzi soluk yanaklarından günün
tövbesi kabul olmuş günahlar misali
umutlar dualara emanet edilirken
dualar kabulünün sürurunda şimdi
kimine göre ölümüydü acının
kimine göre değişimiydi imtihanın
biz geldiğimiz yeri kadir belleyip
arınmaktan yanayız
göğsünde tefekkürün
gün, bir eylül vakti
güneş epeyce yorgun
her renkten dökülüyor yaralarımız
her renkten kanıyorken varlık
kabuklarını soyunuyor mevsim
kar boran olmadan tutmak lazım kalbinden güneşin
tutunmak lazım ellerinden sıcaklığının
ve dolu dizgin mühürlenmek lazım vefasına emeğinin
gün, bir eylül vakti
hayat epeyce yorgun
iyisiyle kötüsüyle bir affı sükuna
düçâr olmak lazım ömrün ki
yeşerebilsin umutlar
dirilebilsin yenilensin
tohumu aşkla sulanmış
libası iyilikten kuşanmış
yeni yetme baharlara