Sadık Dost / Öznur Çelik

Yalnızlık öyle bir şey ki aslında,
Ne bir ses duyarsın, ne de bir insan hissi.
Gözlerin sığınacak yuva ararken hayatta,
Sen dipsiz çukurda sıkışmışsın.
Ağlıyorsun, ağlıyorsun ama sesini duyan yok.
Karanlık her yer, yıldızsız gökyüzü, kimsesiz sen.
Hıçkırıklar sessizliği bozduğunda sana,
Sus diyorlar, sessiz ol, hiçliğe karış.
Ellerin soğursa eğer bir tene muhtaç,
Kulakların donuksa,
Eğer ki gözlerin hasretse iki kahveye,
Bil ki yalnızsın, mahkumsun, sıkışmışsın.
Ve sen,
Ey İnsanoğlu! Kendine gel.
Bırak sevmesinler seni, bakmasınlar cemaline.
Görünce sırt çevirsinler, üzülme.
Göz yaşların yoldaş olur, ısıtır seni.
Yalnızlığın seslenirse beyaz ışıkla,
Söyle “Ey sadık dostum, sen mi geldin?”
Bu Yazarın Diğer Yazıları (Toplam: 19 adet)
Tanıdık Ama Yabancı Sokaklar / Öznur Çelik
21 Mart 2025
Bitmeyen Kabus / Öznur Çelik
27 Aralık 2023
Osman Erdoğan’dan Pes Etme Devam Et / Öznur Çelik
4 Ağustos 2023
İntihar / Öznur Çelik
3 Aralık 2022
Cem Şahin’den Gölge / Öznur Çelik
11 Ekim 2021
Çaresizlik Nedir? / Öznur Çelik
22 Eylül 2021
Sen Benim / Öznur Çelik
8 Ağustos 2019
Emre Karataş’tan Gece Kadar Beyaz / Öznur Çelik
1 Temmuz 2019
Yeter / Öznur Çelik
18 Haziran 2019
Ahsen Özgan-Tut Artık Ellerimden / Öznur Çelik
1 Haziran 2019
İnsanlar Vardır / Öznur Çelik
12 Mayıs 2019
Çeketli Adam’dan Kumbaramda Yalnızlık Var / Öznur Çelik
21 Nisan 2019
Sen Yoksun / Öznur Çelik
21 Nisan 2019
İnsanlar Bizi Konuşacak / Öznur Çelik
11 Mart 2019
Zaman Akıyor / Öznur Çelik
8 Şubat 2019
Hafiften Yağmur Yağıyor / Öznur Çelik
8 Aralık 2018
Papatya Kokusu / Öznur Çelik
27 Ekim 2018
Griye Sitem / Öznur Çelik
25 Eylül 2018