Refik / Ayşenur Akın

Uzatırım kollarımı.
Sessizliğim kuşlarımı kaçırır.
Çünkü bir tek dalım vardır konduracak;
Soluğumda bir gül bulamayışım
Bağırtır hecelerimi.
Seslere,
Yer açtı.
Koz kırıldı sessizlikte,
Sessizliğime eşlik eden refikim;
Kuşlarını büyütür ellerinde.
Kuşlarım köhnelerime şerik,
Eşikleri yoktur külbelerimin.
Gelene,
Yer açtı.
Ceviz bağlı kilidim,
Can simidim yoktur.
Cana susamışlık,
Dilinde
Yer açtı.
Bağda üzüm üzüme,
Bakarken görmedi;
Karasını,
İkisinin arasında;
Yarısı yarısını aramazken
Biri ötekinin
Yarasında
Yer açtı.